Woorden willen losjes leven

‘Literatuur is geen privédomein, literatuur is gemeenschapsgrond. Ze is niet opgedeeld in landen, oorlogen woeden er niet.’
– Virginia Woolf

Hoe moet een schrijver zich verhouden tot de politiek en de grote maatschappelijke vraagstukken van haar tijd? Hoe elitair is de schrijver eigenlijk, hoe blind voor haar eigen privileges? Kun je schrijven leren? Hoe verhoudt schrijven zich tot leven? En wat is het belang van het onderbewuste in het zoeken naar de juiste vorm voor een verhaal?

Woorden willen losjes leven bevat een keuze uit de essays van Virginia Woolf waarin ze reflecteert op haar eigen schrijverschap en dat van haar tijdgenoten. Niet alleen getuigen ze van een grote belezenheid en kritische scherpte, maar ook laat de sprankelende vertaling van Thomas Heij en Pauline Slot zien hoe speels en geestig Woolf kon zijn.

Inkijkexemplaar (pdf)